Een verhuizing is weer een beetje opnieuw op kamers: mijn moeder wil graag gordijnen naaien, haar man is druk in de weer met een zogenaamde boedelbak, en ik had een bed nodig. Net op dat moment kwam een reclame van IKEA voorbij. ‘Elke dag is anders,’ sprak een opgeruimde stem mij bemoedigend toe. Misschien, dacht ik in een opwelling, ben ik te hard geweest in mijn oordeel over deze meubelsupermarkt. Mijn eerste IKEA-bed was tenslotte prima bevallen. Op een zonnige zomernamiddag betrad ik dus vol goede moed het limbus van de Europese woninginrichting.
Opgewekt huppelde ik langs de ballenbak richting de boekenkasten. Daar werd ik positief verrast door de aanwezigheid van boeken op de planken, bijvoorbeeld van onvolprezen Zweedse schrijvers als Per Hyldemar. Dat was dan best wel weer aardig gedaan, hoewel, niet zo leuk voor Per natuurlijk. In de ramsj is één ding, maar als je etalagemateriaal bij een internationale woningdiscount bent, dan kun je misschien maar beter heel gauw doodgaan. Snel dus maar verder naar het bed, dat inderdaad in allerlei schappelijke prijzen en maten verkrijgbaar was. Ondertussen passeerde ik ook nog een afdeling planten. Voor de zekerheid voelde ik even aan de bladeren. Geen plastic, constateerde ik opgelucht. Al met al viel het toch reuze mee.
In het magazijn trad echter verwarring op. Op mijn IKEA kladblokje (op strategische punten gratis te verkrijgen) had ik met mijn prutserige IKEA potloodje (idem) gehoorzaam een stellingkastnummer en een vaknummer opgekrabbeld, want ik begreep dat dat de bedoeling moest zijn. So far so good. Alleen stonden er in stellingkast 23 helemaal geen bedden, maar opbergmeubels. Vak 5, dat mij was aangeduid als zijnde de locatie van mijn Sultan-bodem, bleek Björken badkamerkastjes te bevatten. Ook stellingkast 5, vak 23 was niet correct. Na enig zoeken en navragen bleek inderdaad het nummer niet juist. En, bij nader inzien, het bed helemaal niet aanwezig en ook de eerste drie maanden niet leverbaar.
'Neem anders gewoon het logeerbed mee,' zei mijn moeder aan de telefoon.
Jammer toch, want het ging net zo lekker bij de IKEA. Over vijf jaar doe ik weer een poging.
