donderdag 28 januari 2010

Coupe d'Afrique (2)

Gisteren was het dan eindelijk zover: Algerije in de halve finale van de Coupe d’Afrique. Wie zich afvraagt sinds wanneer ik mij interesseer voor Afrikaans voetbal, verwijs ik graag naar mijn vorige column. Ik arriveerde gelukkig net op tijd bij Julia’s minnaar om de eerste minuten te kunnen zien, en had een paar zakken chips meegenomen omdat ik inmiddels had geleerd dat je dat blijkbaar doet als je naar voetbal gaat kijken. De Algerijnse mannen waren ditmaal ook beter voorbereid op onze komst: ze hadden zowaar een appeltaartje meegebracht, en we moesten ook absoluut samen op de enige bank van de kamer gaan zitten, terwijl zij nederig plaatsnamen op de aanwezige bijzettafeltjes.

De tegenstander was Egypte en dat was niet mis, als ik Julia moest geloven is er heel wat haat en nijd tussen Egypte en Algerije. Aangezien er grote groepen van beiden in Marseille wonen, beloofde het in de stad een spannende avond te worden. De autoriteiten hadden zich duidelijk op het ergste voorbereid. Op de heenweg was ik een politiemacht gepasseerd van maarliefst een vijftigtal (!) ME busjes opgesteld rondom de oude haven, met nog een twintigtal motoren eromheen. Julia had zo haar twijfels over hoe gerechtvaardigd het precies was dat een hele gemeenschap moest opdraaien voor een stel ongeregelde afrikanen. Verder waren een aantal televisiebusjes gearriveerd, die duidelijk hoopten op een boel gedonder.

Inderdaad werd het nogal een slagveld, niet alleen in Marseille maar ook op het voetbalveld zelf. De klassieker Nederland-Duitsland is hierbij vergeleken het toppunt van beschaving. Om de halve minuut lag er iemand op de grond te kronkelen met een of andere blessure en met enige regelmaat werden spelers op brancards afgevoerd. Ook de rode en gele kaarten vlogen je om de oren. Toen de Egyptenaren uiteindelijk een doelpunt maakten, gooiden ze zich tot mijn grote verbazing allemaal spontaan met het voorhoofd en platte handen op de grond om Allah te danken. Zo’n dramatische teraardewerping heeft toch een hele andere impact dan een kruisje slaan. Ook op Allah waarschijnlijk, want Algerije is niet door naar de finale. 4-0. Tot nader order is dit dan ook het laatste bericht over sport.